To metoda pracy psychoterapeutycznej, która wywodzi się z neurolingwistycznego programowania (NLP). Praca z pacjentem jest zorientowana na określony cel. Terapeuta zwraca szczególną uwagę na komunikację niewerbalną pacjenta, metafory których używa i jego wzorce relacyjne. Terapeuta wspiera rozwój pacjenta tak, by osiągnąć trwałe i pozytywne efekty także na poziomie systemowym – czy rodziny i bliskiego otoczenia.
Ten rodzaj terapii pomaga rozwinąć samoświadomość i umiejętności radzenia sobie z problemami. W czasie terapii wykorzystuje się tzw. Wewnętrzne zasoby – czyli mocne strony pacjenta, które będą stanowić podstawowe źródło pozytywnych przemian. Terapeuta identyfikuje czynniki dysfunkcyjne i pomaga uwolnić się od urazów i ograniczeń z przeszłości, ale skupia się na dążeniu do zdrowia i dobrostanu. Ten rodzaj terapii jest ukierunkowany na przyszłość, szuka rozwiązań i stawia cele.